L o v e it

Powiewa

Oprócz śniadania zdrowego i solidnego żarłam dzisiaj praktycznie samen szajs. Po zajęciach sobie wzięłam frytki z maka, a zaznaczyć muszę, że skubiąc je na takim mrozie odmroziłam sobie niemal prawą łapę zanim doszłam na podwale. Wlazłam na chwilę do londyńskiego poszperać sobie w ciuchach, przynajmniej ta ręka mnie trochę odtajała, a zaciągnęłam jeszcze rękaw ten mój czarny, gruby a wełniany na tę spierzchniętą skórę. No mróz wstrętny, słowo daję. Ale i tak jak ja kocham być w tym mieście, kocham je do szpiku kości, nawet spacerując tak zawiewana przez zefirki zimne jadowicie i poszczypujące mi nerwy. A słonko to dzisiaj dowalało tak, że! Kosiło po oczach nieźle, tym bardziej, że przeciwsłonecznych to raczej że nie miałam, no kurde zimą?
A po lumpach (nabyłam jedną taką bluzkę koronkową) przepłaciłam za liona, jogurcika danonka i pieguski, za pieguski zwłaszcza. Potem je sobie otworzyłam w tramwaju, i się nie oprószyłam nawet tymi sakramenckimi wiórami zanim mi się raczyły wysypać szczodrze na klawiaturę, bo wykonałam jakiś nieokreślony ruch siedząc sobie z nimi przed lapkiem, no i jebs, tragedia osobista w ciul. Ale w sumie nic się nie stało, bo strzepałam w końcu to wszystko, raz dwa zamachałam zmiotką i glanc. Tyle że mnie po tych ciastkach zamuliło, trzeba było normalny sobie obiad zjeść, a nie fastfuda bo się mnie tak zachciało. Bueeh, hormony pewnie albo inne gówno, i po cyckach to można znać, i po chcicy bezbłędnie tej palącej (ale dobra już dobra, paniekarolu stop).
Na chacie pyknęłam sobie tę pałeczkę indyjską, w końcu te dobre, co mi dopiero co sis przywiezła. Razem z paroma kulkami zwiniętych rajstopek, pigułami i butelką mętnego soczyska z marchewków. A ogólnie, to się tak zaczepiście czuję po tych jej odwiedzinkach, jak żeśmy się po galerii poszwędały i trocheśmy posiedziały tu u mnie. No fajnie było bardzo. Za to Marcin to mnie nie odwiedził, i dobrze ja się dopominać nie będę, serio, chuj z tym i amen. Czy mie brakuje czegoś wogle?, nie.

Naj-naj-lepsza

Oho oh, go on

Jakie życiowe to

Oczywiście nie relatable, ale i tak

.__.

Chyba zjebałam straszliwie.. ale co się będę mazać . .

Duża dawka Alecii i może mi przejdzie. Może to podobna sytuacja do tej, jaką Lorna miała z Vinnim. Też już był prawie koniec świata dla niej, a jednak skończyło się dobrze. O, jakbym ja też tak chciała, jak bardzo też bym tego chciała aż boję się śmiertelnie że właśnie ja popełniłam jakiś błąd fatalny i teraz będę tylko cierpieć i w ogóle należy mi się. Ale miało nie być emopierdolenia! Więc ja wcale tego nie mówię!! Dobrze będzie. Ogarnij się, pizdo. Nie jesteś aż tak głupia.

No i, chuj?

i takiej to dobrze 

Nietalność

Ale jestem szczęśliwa. Marcin był u mnie. Jakże ja go kocham niewyobrażalnie.
Żebyśmy tak pokochali się więcej, a on taki śnięty biedanctwo moje. No, w sumie to ja go też tak wymęczyłam hueheh <3 <3
Mój najdroższy mój <3 Kochanie moje <33 Czy ja jestem jeszcze poczytalna? ^^

Attica!

Skończyłam właśnie oglądać calutki piąty sezon OITNB i I can barely handle its epicness. Dokładnie, epickość, epickość, epickość, coś tak doskonale zajebistego, że, no, właśnie. Aż też brak mi słów. Przeryczałam po finale prawie tak jak na Zagubionych, ale i tak temu też z przepełnionym szacunkiem sercem dałam 10. No bomba. Diament.
Secundo, ach tak pomijam wiele rzeczy ze swojego życia nie pisząc tu ile w zasadzie mogłabym (biorąc pod uwagę, że wpisy początkowe były nakręcone grubo wokół totalnego jakiegoś gówna, które zdecydowanie dałoby się streścić, a i gumką to trąci fest tak, gumką bez skojarzeń hah no teraz to jakbym mówiła do swojego mi amore <3), ale a, no właśnie, dzieje się właśnie to życie własne ergo tu, pod tym szczelnym ekranikiem dzieje się mniej.
Po hiszpańsku "kocham go" to yo la quiero. Tak powiedziała Gloria o swoim synu, ale ja bym tak mogła o Marcinie moim. Yo la quiero, for real.
Niebo jest zawsze niebieskie. Nawet jak wydaje się szare, to tylko bo chmury je zasłaniają, a naprawdę i tak zawsze jest niebieskie. Tak Suzanne powiedziała po tym, jak się wybudziła z tego zastrzyku po lithium.
Zirconia to piękne imię. Nie żeby ta akurat chica latina była jakąś moją ulubioną z serialu, to imię, tho. Ale jak półnagi Luscheck wynosił ją na rękach, bo skręciła kostkę, jakie to było słodkie.

Wchodzi(ć?)

A na imię mu było January

Nie, to żaden symbolizm, nie, nie jestem w ciąży i nie będę miała syna (jeszcze).