Jak podałam mu na opisowej listę obecności, a wychyliłam się do przodu specjalnie, powiedział mi wówczas: thank you. Jakie to słodkie. Ale to żadna z tych konwersacji jeszcze, o jakich - jakże dalekosiężnie... fantazjuję...
Wczoraj, na ten przykład (w końcu już dobre dwie zmrugi po północy, a ja naprawdę--njjeet! Nie zwariowałam!) znów caleńki profil jego prześledziłam. Najuważniej.
Co mam więcej, w końcu, pod ręką? I co z tego, że ta Julcia polajkowała tam wszystko od góry do dołu; przecież ja nie biorę tego na poważnie.
Och, och. I w ogóle jakoś mi się nie chce spać. Może oczy mi się trochę kleją, ale przysypiać nie przysypiam. Zlazłam nawet po ciemku na dół i zeżarłam dwa kawałki jabłecznika drożdżowego z Agi urodzin. A Pawła zdjęcia wszystkie oglądałam. Znaczy co ja gadam. Tyle, co było. I czytałam. I patrzałam, oglądałam, a! Och, no ja już nie wiem.
Nie chce mi się spać w ogóle.
Wieczorem jadę w końcu z powrotem do Wrocławia.
